Dr. Ali Behzadnia :: دکتر علی بهزادنیا

سید مرتضی مستجابی متولد ۱۳۰۲ در اصفهان که نوه سید صدرالدین موسوی جبل عاملی بزرگ خاندان صدر است و نسبت عموزادگی با امام موسی صدر دارد، در مورد مناظره‌اش با احمد کسروی میگوید :
«وقتی نجف بودیم با سید مجتبی نواب صفوی قرار گذاشتیم که بیایم تهران با احمد کسروی بحث کنیم و خلاصه یواش یواش فعالیتها بیشتر شد. البته من هیچ وقت موافق ترور و کشتن آنها نبودم. رفاقت مان تا آخر بر قرار بود اما در این کارها وارد نشدم، اومدیم ایران تا با احمد کسروی و همین ‌طور با شیخ باقر کمره‌ای بحث کنیم. اطراف این شیخ را کمونیست ‌ها گرفته بودند. چیزهایی میگفت و مینوشت که آنها بیشتر راضی بودند. روز اولی که برای بحث رفتیم کسروی هر سه نفر ما رو یه لقمه کرد. آخه آدم کار کرده و باسوادی بود. وکیل هم بود، با همه اون حرارتی که نواب صفوی و ما داشتیم، ما رو یه لقمه کرد.
با مرحوم کمره‌ای که حرف زدیم، دیدیم که نه ایشون کمونیست نشده، احتمالا مشروطیت به ایشون نرسیده و وضعش کمی خراب شده بود. خلاصه خیلی زود راه افتاد و چیزی نبود، اما کسروی نه.
همانجا بود که پایگاه فداییان اسلام کم کم درست شد. بالاخره رفتند و او را کشتند. البته بار اول نشد و بار دوم سید حسین امامی این کار را کرد.»
ترور احمد کسروی در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۲۴ خورشیدی در اتاق بازپرسی ساختمان کاخ دادگستری تهران به ضرب گلوله و ۲۷ ضربه چاقو که توسط گروه اسلامگرای فدائیان اسلام انجام شد، حمایت مراجع بزرگ شیعه از قاتلان و کُنش دولت، سکوت جامعه روشنفکری ایران و در پی آن آزاد شدن قاتلان احمد کسروی و منشی‌اش حدادپور، در پی حکم یک دادگاه نمایشی، یکی از مهمترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران است.
برادران امامی ـ ادعا نمودند که عمل دفاع از خود را انجام داده‌اند و کسروی را متهم کردند که اول دست به اسلحه شده و درگیری را شروع نمود.
سید حسین طباطبایی قمی دومین مرجع عالیرتبه از نجف، به نخست‌ وزیر احمد قوام تلگرافی زد و خواستار آزادی سریع ضاربان شد و نگرانی خودش را از عدم تقدیر دولت از شجاعت ضاربان کسروی بیان کرد. ضاربان تحت فشار علما و رهبران مذهبی و بازاریان با نفوذ، بعد از محاکمه کوتاهی، آزاد شدند.
آخوند قمی گفت که هیچ فتوایی لازم نیست و کار فدائیان اسلام برابر با اعمال ضروری دین، هم چون نماز و روزه‌ است.
جسد قربانیان، که پوشیده از زخمهای عمیقی بود، بدون کالبد شکافی در غروب همان روز ترور، توسط بستگان کسروی به گورستان ظهیرالدوله در شمیران ـ نزدیک تهران ـ منتقل شد. سرپرست صوفی قبرستان از دادن اجازه برای دفن آنها به خاطر افکار و اعمال ضد صوفیانه کسروی خودداری کرد. سپس جنازه‌ها برای دفن به محوطه تپه پای کوه امامزاده قاسم ـ که آبَک نامیده شده ـ برده شد.
خمینی در نامه‌ای سرگشاده به تاریخ اردیبهشت ۱۳۲۳ خورشیدی، در پاسخ به کتاب جنجالی شیعه گری،
به خوانند و داوری کنند، از احمد کسروی وی را با کنایه بمحل تولدش، یک نفر تبریزی بی‌ سروپا خطاب کرد و مسلمانان را به کُشتن وی فرا خواند
در میان انتقادات پر شمار او از تشیع، آینده نگرانه ترین آنها این بود که تشیع را برای حوزه سیاست خطرناک میدانست. او چهار دهه پیش از بر پا شدن جمهوری اسلامی اعلام کرد، که روحانیان شیعه معتقدند باید قدرت را در اختیار داشته باشند، و هر نوع اعمال قدرت دیگری غصبی است. کسی به هشدارهای او توجهی نکرد.